Στο άρθρο αυτό η Διδακτική των Μαθηματικών (Δ. τ. Μ.) νοείται ως η συνισταμένη τριών κατευθύνσεων με αντίστοιχα αντικείμενα: τη γενική συγκρότηση του εκπαιδευτικού, το "τι θα διδαχθεί και γιατί", και το "πως θα διδαχθεί". Γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις για την υλοποίηση των αξόνων της μαθηματικής εκπαίδευσης με παράλληλη υπηρέτηση των ειδικών επιδιώξεων.
Στην εισήγηση αυτή επιχειρείται ένα διάγραμμα των προϋποθέσεων που ενδέχεται να οδηγήσουν σε μια επιστημονική, παιδαγωγική και επαγγελματική επάρκεια των διδασκόντων τα σχολικά μαθηματικά.
Η εισήγηση αυτή έχει στόχο να αναδείξει τα στοιχεία εκείνα του σύγχρονου και εν εξελίξει μαθησιακού περιβάλλοντος, που χαρακτηρίζονται από τη γενικευμένη χρήση των Νέων Τεχνολογιών (ΝΤ) και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ).
Το σημείωμα αυτό αναφέρεται στα πλεονεκτήματα της διδασκαλίας του Προγραμματισμού Η/Υ ως μέσου για την κατανόηση των λογικομαθηματικών εννοιών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Το σημείωμα αυτό αναφέρεται στην ιδέα δημιουργίας τμήματος Η/Υ στο 8ο Δ. Σ. Ηλιούπολης το έτος 1986.
Στο άρθρο αυτό παρουσιάζονται και αναλύονται οι βασικές αρχές του Κονστρουκτιβισμού που οδηγούν σε ένα κατασκευαστικό μοντέλο της μάθησης των επιστημών το οποίο μπορεί να χρησιμεύσει στη βελτίωση της εκμάθησης των επιστημονικών εννοιών αλλά και ως εργαλείο για τη διδασκαλία ορισμένων επιστημονικών εννοιών.
Η εργασία αυτή αναφέρεται σε ένα μέρος μιας ερευνητικής δουλειάς που διεξήχθη το Δεκέμβριο του 1989 σε Δημοτικά Σχολεία της Θεσσαλονίκης, με στόχο να διαπιστωθεί η ικανότητα συγκράτησης και μεταφοράς γνώσεων και να εντοπιστούν οι δυσκολίες και τα λάθη των παιδιών σε ασκήσεις και προβλήματα που είχαν διδαχθεί τις προηγούμενες χρονιές.
Στο άρθρο αυτό παρουσιάζεται μια έρευνα για το κατά πόσο γνωρίζουν οι μαθητές της ΣΤ'Δημοτικού τη γλώσσα των Μαθηματικών. Κεντρική υπόθεση που έμελλε να επαληθευθεί ήταν οτι οι μαθητές υποφέρουν από ένα είδος "μαθηματικού αναλφαβητισμού"που υποθηκεύει την επίδοσή τους στα μαθηματικά στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Στο κείμενο αυτό γίνεται αναφορά στο σημαίνοντα ρόλο της απόδειξης στην επιστήμη των μαθηματικών από επιστημολογική πλευρά αλλά και στην εξίσου κεντρική θέση της στη διδασκαλία των μαθηματικών. Επιπλέον αναπτύσσεται η έννοια του διδακτικού μετασχηματισμού δηλαδή της μεταποίησης που υφίσταται μια απόδειξη προκειμένου να γίνει αντιληπτή από τους μαθητές.
Η εργασία αυτή αναφέρεται κυρίως στη σχέση "σημαίνοντος-σημαινομένου"στους αριθμούς και όχι γενικά σε μαθηματικές έννοιες και θίγει τη δυνατότητα μιας ευρύτερης συσχέτισης γλωσσολογικών φαινομένων και διδασκαλίας των Μαθηματικών. Αποδεικνύεται οτι πολλά από τα λάθη που συναντάμε στους μαθητές οφείλονται στη σύγχυση της γραφής και της έννοιας ενός αριθμού και εξ αυτού τη μη διάκριση "σημαίνοντος-σημαινομένου"και καταλήγει σε ορισμένες επισημάνσεις-παρατηρήσεις για την βελτίωση των αποτελεσμάτων της διδασκαλίας των Μαθηματικών.
Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται κάποια λάθη που κάνουν οι μαθητές του Γυμνασίου στον αλγεβρικό λογισμό και γίνεται προσπάθεια ερμηνείας τους.